baghel

Search This Blog

jankaari

on June 01, 2018

Get link
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
Other Apps

Get link
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
Other Apps

Comments

ਬਵਾਸੀਰ ਦੀ ਦਵਾਈ

ਬਵਾਸੀਰ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ ਇਸਦ ਇਲਾਜ 1 , 100 ਗ੍ਰਾਮ ਮੂਲੀ ਦੇ ਬੀਜ 2 , 100 ,,,, ਗਾਜਰਾਂ ਦੇ ਬੀਜ 3, 100 ,,,,, ਚੋਸਕੋ 4, 100 ,,,,, ਰਾਸ਼ੋਦ ਇਹਨਾ ਨੂੰ ਪੀਸ ਕੇ ਸਵੇਰੇ ਸ਼ਾਮ ਇਕ ਇਕ ਚਮਚਾ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਲਵੋ ਇਕ ਹੋਰ ਗਲੱ ਦੇਸੀ ਦਿਵਾਈ ਏ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਆਸਰ ਕਰੂ 100 % ਠੀਕ ਹੋਵੋਗੇ ਜੀ ਧੰਨਵਾਦ

Guru nanak dev ji

ਭਾਈ ਮਰਦਾਨਾ ਜੀ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ ""(ਕਦੇ ਵੀ ਲਾਲਚ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਪੈੜਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜਿੰਨੀ ਚਾਦਰ ਹੋਵੇ ਓਨੇ ਹੀ ਪੈਰ ਪਸਾਰਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਸੰਤੁਸ਼ਟਤਾ ਲਿਆਵੋ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਸੀ ਇਹੀ ਸੋਚੋਗੇ ਕਿ ਹੋਰ ਮਿਲ ਜਾਵੇ, ਹੋਰ ਮਿਲ ਜਾਵੇ। ਜ਼ਿਆਦਾ ਲਾਲਚ, ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੁਖਾਂ ਦਾ ਕਾਰਣ ਵੀ ਬੰਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲਾਲਚ ਤਿਆਗਣ ਵਾਲਾ ਸੁਖ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।)"" ਇੱਕ ਵਾਰ ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਭਾਈ ਮਰਦਾਨਾ ਜੀ ਨੂੰ ਭੁੱਖ–ਪਿਆਸ ਸਤਾਣ ਲੱਗੀ। ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਵਲੋਂ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨਿਕਟਵਰਤੀ ਪਿੰਡ ਵਲੋਂ ਭੋਜਨ ਕਰਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿਓ। ਤੱਦ ਗੁਰੁਦੇਵ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਭਾਈ ਮਰਦਾਨਾ ਅਸੀ ਆਪਣੇ ਖੇਤਰ ਵਲੋਂ ਹੁਣੇ ਜਿਆਦਾ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਆਏ ਇਸਲਈ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਸਾਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹਨ। ਤੁਸੀ ਗੁਆਂਢ ਦੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਜਾਕੇ ਕਹੋ ਕਿ ਮੈਂ ਨਾਨਕ ਦਾ ਚੇਲਾ ਹਾਂ,ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹਨ। ਅਸੀ ਹਰਿਦੁਆਰ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਭੋਜਨ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮਰਦਾਨਾ ਜੀ ਆਗਿਆ ਮੰਨ ਕੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚੇ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਵਲੋਂ ਅਨੁਰੋਧ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਭੋਜਨ ਕਰਾ ਦਿੳ ਉਹ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦਾ ਚੇਲਾ ਹੈ। ਤੱਦ ਕੀ ਸੀ ! ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦਾ ਨਾਮ ਸੁਣਕੇ ਮਰਦਾਨਾ ਜੀ ਦਾ ਬਹੁਤ ਆਦਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸੀ ਵਡਮੁੱਲਾ ਵਸਤੁਵਾਂ ਉਪਹਾਰ ਸਵਰੂਪ ਭੇਂਟ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਇਹ ਸਭ ਵਸਤੁਵਾਂ

Bhai soma ji

ਭਾਈ ਸੋਮਾ ਜੀ ""(ਚੰਗੇ ਕਾਰਜ ਹੇਤੁ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਪੈਸਾ ਜਾਂ ਸੇਵਾ ਕਦੇ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ। ਉਹ ਸੂਦ ਸਮੇਤ ਹਜਾਰ ਗੂਣਾ ਹੋਕੇ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।)"" ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ ਜਦੋਂ ਨਵੇਂ ਨਗਰ ਨੂੰ ਬਸਾਣ ਦਾ ਪਰੋਗਰਾਮ ਬਣਾ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਸੋਮਾ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਪੱਛਮ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਜਿਹਲਮ ਨਗਰ ਵਲੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਦਸ਼ਰਨਾਂ ਨੂੰ ਆਇਆ।ਜਦੋਂ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਹ ਤੁਹਾਡੀ ਉਦਾਰਤਾ ਵਲੋਂ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਹ ਘਰ ਪਰਤਣਾ ਹੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆ। ਉਹ ਦਿਨ–ਰਾਤ ਕਾਰ–ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਵਿਅਸਤ ਰਹਿਣ ਲਗਾ।ਸਰੋਵਰ ਦਾ ਉਸਾਰੀ ਕਾਰਜ ਜੋਰਾਂ ਉੱਤੇ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਦੂਰ–ਦੂਰ ਵਲੋਂ ਸੰਗਤ ਇਸ ਕਾਰਜ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਯੋਗਦਾਨ ਕਰਣ ਲਈ ਪਹੁਂਚ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤ: ਸੰਗਤ ਲਈ ਲੰਗਰ ਵੀ ਦਿਨ–ਰਾਤ ਤਿਆਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਸੋਮਾ ਜੀ ਨੇ ਜਿਆਦਾ ਭੀੜ ਵੇਖਕੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਲੰਗਰ ਉੱਤੇ ਨਿਰਭਰ ਨਹੀਂ ਰਹਿਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਇਸਲਈ ਮੈਨੂੰ ਛੁੱਟੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਆਪਣੀ ਜੀਵਿਕਾ ਆਪ ਕਮਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ,ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਸੇਵਾ ਫਲੀਭੂਤ ਹੋਵੇ। ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਇੱਕ ਸਾਧਾਰਣ ਜਿਹਾ ਕਾਰਜ ਕਰਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਉੱਬਲ਼ੇ ਹੋਏ ਛੌਲੇ ਦੀ ਛਾਬੜੀ ਲਗਾ ਲਈ। ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਕਾਰ ਸੇਵਕ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵਿਅਕਤੀ ਵੀ ਲੋੜ ਅਨੁਸਾਰ ਆਪਣੀ ਭੁੱਖ ਮਿਟਾ ਸੱਕਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਕਾਰਜ ਨਿੱਤ ਕਰਣ ਲੱਗੇ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਉਸਦੀ ਆਤਮ–ਨਿਰਰਭਰ

Powered by Blogger

jankaari

Comments

Post a Comment